Karen Blixen "Pożegnanie z Afryką"
Do wspomnień z Afryki sięgnęłam zachęcona pochlebnymi opiniami i medialnym sukcesem filmu. Przyznam, że ksiażki nie skończyłam, nie dotrwałam nawet do półmetka, w przebrnięciu przez jej strony nie pomogła nawet nużąca podróż pociągiem. Nie moge zarzuc jej zastosowanie słabego języka czy też banalnych opowieści, jednak spodziewałam się historii opisanych z niesamowitym polotem, zaskakujących, opatrzonych bogatymi dialogami. W tych punktach rozminęłam się z autorką. Nie mniej jednak zachecona obsada aktorską w ekranizacji, gdzie szczególnie zwróciłam uwagę na Roberta Redforda, mam zamiar poświecic się jesiennemu seansowi, do ksiażki już jednak nie wrócę.
Leena Parkkinen
" Ty pierwszy, Max"
Kolejna nie dokończona lektura, która momentami rozpalała we mnie iskrę nadzieji, jednak zawsze za małą by rozpalic ogień niemożliwego do ugaszenia zainteresowania. Brnąc przez kolejne słowa książki czułam jakbym czytała scenariusz telenoweli, COŚ się działo, ale ja pragnełam CZEGOŚ, co pozwoli mi wręcz z zachłannością łaknąc kolejnych stron. Opowieśc o braciach syjamskich ukazała mi samotnośc jednego z bohaterów, mniej przebojowego, wycofanego i bardziej złożonego w swej osobowosci, jednak to za mało, abym chciała przekonac sie o jego dalszych losach.
PRZEJDZMY DO ROBÓTKI...
Rozpoczęłam robienie czapki, rozdzieliłam faliste warkocze wzorem perłowym i nadszedł czas na wytknięcie błędów. Po wykonaniu próbki obliczeniowej, jak sie okazuje błędnej, nabrałam zamaszyście 62 oczka na druty 6,5 mm. Zrezygnowałam z pomocy drutów z żyłką, które zapewne uchroniłyby mnie od tworzenia za dużej czapki. Gdy zdecydowałam sie jednak na przełożenie oczek z drutów prostych na druty z żyłką, okazało się, że jedyne co mogę zrobic to spruc całośc. Na druty nabrałam aż 14 oczek za dużo.
